هوستون کرافت در کتاب خود “مهربانی عمیق” از این اعمال مهربانی به عنوان ” مهربانی کنفتی” یاد می کند،

اقدامات ساده ای که می تواند روز کسی را کمی روشن تر کند. اما یک شکل ساده تر از مهربانی وجود دارد: مهربانی

معمولی . باز نگه داشتن در برای کسی، گفتن «متشکرم» یا کمک به کسی که چیزی را که انداخته است بردارد،

ممکن است کوچک به نظر برسد، اما می‌تواند تأثیر مهمی نیز داشته باشد.

مهربانی را عادی کنید

-هوستون کرافت

مهربانی عمیق

خوب بودن واکنشی است . به عنوان مثال، دست زدن به همسایه هنگام عبور از خیابان یک حرکت خوب است، اما

بیشتر برای ایجاد احساس خوب در خودتان است.

هیوستون کرافت معتقد است که ما باید برای سطح عمیق تری از مهربانی تلاش کنیم – سطحی که بر ترس، قضاوت،

خودخواهی و شکست غلبه کند. این نوع مهربانی نیاز به همدلی، شجاعت، انعطاف پذیری و ثبات دارد. این فقط در

مورد پرداخت هزینه برای قهوه یک نفر یا لبخند زدن به یک غریبه نیست، بلکه در مورد اقدامات فعالانه برای مراقبت از

دیگران است. او این را مهربانی عمیق می نامد

مهربانی عمیق پیشگیرانه است . به این معنی است که در خیابان توقف کنید تا از همسایه بپرسید که حال آنها

چگونه است، حتی اگر عجله دارید. این در مورد مراقبت از دیگران بدون انتظار چیزی است. و این یک تمرین مداوم است،

نه فقط یک عمل یکباره، مانند مهربانی با کنفتی.

“مهربانی بدون همدلی خوب بودن است.”

-هوستون کرافت

هیوستون کرافت توضیح می دهد که سه دلیل اصلی وجود دارد که چرا ما ممکن است در مهربان بودن تردید داشته

باشیم: بی کفایتی، ناامنی و ناراحتی. این موانع همه ناشی از ترس ها و تردیدهای شخصی ما هستند، اما می

توانیم با تمرین و تلاش بر آنها غلبه کنیم.

بی کفایتی

-میدونی با دیدن گریه زنی توی اتوبوس چی بگی؟

-آیا می‌توانی به کسی گوش کنی که تمام مشکلاتش را به تو سر می‌دهد؟

آیا ممکن است برای کسانی که دوران سختی را می گذرانند همدلی یا حتی دلسوزی داشته باشید؟

بی‌کفایتی شامل این احساس است که نمی‌دانیم در موقعیت‌های خاص چگونه واکنش نشان دهیم،

مانند زمانی که شخصی در اتوبوس گریه می‌کند. اما یادگیری همدلی، دلسوز بودن، آسیب پذیر بودن و

بخشش شدنی ممکن است.

ناامنی

هیوستون کرافت می نویسد، ناامنی در مورد خودمان مانعی برای ارتباط ما با دیگران است. اگر نتیجه چیزی را

ندانیم، تمایل داریم که ریسک نکنیم و اقدام کنیم. مردم می توانند ما را قضاوت کنند، به ما بخندند، یا ممکن است

احساس کنیم شکست خورده ایم. اگر نگران این باشم که با مهربان بودن کسی را شکست دهم، خیلی می ترسم که

بتوانم عمل کنم. مهربانی عمیق شجاعت می خواهد و از شما می خواهد که بر ترس تسلط داشته باشید.

ناراحتی

تمام ناراحتی های زندگی ما، مانند گرسنگی یا نیاز به پایان دادن به آخرین پیشنهاد برای کار، ما را از

مهربانی باز می دارد. ما در دنیای شلوغی زندگی می‌کنیم که لیست کارهایمان را انجام می‌دهیم و می‌خواهیم

سازنده باشیم. با “مشغله” بودن، از چیزهایی که در زندگی ما اولویت دارند اجتناب می کنیم. که زمان

کمی برای مهربان بودن باقی می گذارد. بنابراین، به جای لیست کارهایی که باید انجام دهید، با تهیه یک

لیست برای انجام کارها شروع کنید.

“خوب اتفاق می افتد زمانی که زمان وجود دارد. مهربانی به این دلیل اتفاق می افتد که ما زمان می

گذاریم . نیس در ازای چیزی انتظار دارد، در حالی که مهربانی خالی از انتظار است.

-هوستون کرافت

برای من، وقتی گرسنه هستم، مهربان بودن (چه رسد به اینکه خوب باشد) بسیار دشوار است.

برای مهربان بودن نیاز به انرژی دارد. اگر بیش از حد مشغول زندگی، کار یا سرگرمی های خود هستید،

پس انرژی (و نه زمان) زیادی برای مهربان بودن باقی نمانده است. خوب خوابیدن و غذا خوردن برای انرژی و

کنترل احساسات ما مهم است.

ثبات

ثبات، کلید ایجاد عادت مهربانی است. با ثابت ماندن در اعمال خود، می توانیم عادت جدیدی از مهربانی

ایجاد کنیم.

اگر بدانیم کی هستیم، استعدادها و ارزش‌هایمان، در زندگی چه می‌خواهیم و چرا بدانیم، می‌توانیم سازگارتر

باشیم . داشتن وضوح و خاص بودن باعث می‌شود که بتوانیم به آنچه می‌خواهیم و نمی‌خواهیم عمل

کنیم.

“اگر ما دلیل یک چیز را ندانیم ، چه چیزی یا به چه سرعتی ضعیف می شود.”

-کایدان

مهربانی عمیق در عمل

من بیشتر روی مهربانی عمیق تمرکز خواهم کرد و این عادت را با استفاده از نقاط قوت شخصیتم توسعه خواهم

داد. این به خوبی با چرایی من مطابقت دارد : « برای اینکه دیگران بتوانند خود را ارتقا دهند و عشق بیشتری را در

زندگی خود تجربه کنند. همچنین، وقتی گرسنه هستم، روی مهربان بودن تمرکز خواهم کرد!

این بدان معنا نیست که من از انجام کارهای تصادفی مهربانانه و خوب بودن دست نمی کشم. دنیا به مهربانی بیشتری

نیاز دارد. همانطور که هیوستون کرافت می نویسد، اعمال تصادفی مهربانی نشانه زیبایی از قلبی است که به

سمت عشق متمایل است. اعمال تصادفی مهربانی، پاشیدن هایی است که بستنی را خیره می کند. مهربانی

عمیق به انتخاب طعم، اسکوپ کردن، بسته بندی و (امیدوارم) مخروط وافل نیاز دارد.

چه چیزی در مورد کتاب دوست نداشتم و چرا نباید آن را بخوانید

خیلی کوتاهه! من از خواندن داستان برای نشان دادن برخی نکات لذت می برم، مانند داستان مادر هیوستون، که یک

یادداشت Post-it با یک پیام خاص در هر کیسه ناهار برای او گذاشته است. این یکپارچگی را نشان می دهد.

هیوستون در صفحه 75 می نویسد که بخشش ارتباط نزدیکی با شادی دارد. می‌دانم وقتی خود و دیگران را می‌بخشی

خوشحال‌تر می‌شوی، زیرا دیگر از موقعیتی ناراحت نیستی. این نمونه ای از نکته ای است که می توان بیشتر توضیح

داد (با یک داستان).

بنابراین، اگر به دنبال داستان های زیادی هستید، کتاب را نخوانید.

افرادی که در مهارت مهربانی عمیق تسلط دارند

چه چیزی در مورد کتاب دوست داشتم و چرا باید آن را بخوانید

اگر به دنبال راهنمای عملی در مورد چگونگی ایجاد مهربانی عمیق هستید، این کتاب را بخوانید. این شامل سؤالات

بسیاری برای تأمل در خود و حتی یک چالش سی روزه برای سازگاری در مهربانی عمیق است. این کتاب عالی برای

کمک به شما در پیشرفت شخصی است.

اگرچه می‌توانست بیشتر باشد، اما من عاشق داستان‌هایی مثل داستان کیدان بودم که هر روز زودتر به مدرسه

می‌آمد تا در را برای همه نگه دارد تا نیازی به احساس تنهایی مانند او نداشته باشند.

چه کسانی باید این کتاب را بخوانند؟

این کتاب مخصوصاً برای افرادی است که می‌خواهند با مهربان بودن دنیا را کمی بهتر کنند. لطفاً این کتاب را در مواقعی

نیز بخوانید:

والد یا والدین
مددکاران اجتماعی
– معلم یا استاد یا کوچ و یا منتور ها
– پزشک یا درمانگران
روحانیون
فروشندگان

مربی یا مربیان