مذاکره یا عدم مذاکره مسئله این است

این روزها برخی افراد بی تخصص و بی تجربه و یا سطحی از مدل اقتصادی ترکیه و روسیه با تفاسیر غلط و پیشگویی های عجیب و محیرالعقول برای یک

استراتژی شکست خورده بهره می برند که به نظر می رسد باید در مورد ان به شدت تجدید نظر نمود چرا که حیات و ممات کشور با آن کاملا عجین شده

است.

چرا باید مذاکره کنیم و تاریخ در مورد مللی که با جهان مذاکره نکردند و در تله تحریم جهانی  با جهان مذاکره کنیم

در عصر جهانی‌سازی، روابط بین‌الملل نقشی حیاتی در توسعه اول اقتصادی، سیاسی و فرهنگی کشورها ایفا می‌کند. اما تاریخ همیشه شاهد

کشورهایی بوده و خواهد بود که به دلایل گوناگون، از مذاکره با جهان خودداری کرده‌اند.

این رویکرد غالباً منجر به تحریم‌های پله کانی و اسانسوری و بیشتر و بیشتر در سطح بین‌المللی، انزوای شدید  و مشکلات اقتصادی و اجتماعی شده

است. در اینجا قصد دارم به واکاوی این مهم بپردازم.

بخش نخست

مللی که با جهان مذاکره نکردند

اولن مدل کشور منزوی کره شمالی است

کره شمالی یکی از مشهورترین نمونه‌های کشورهایی است که به دلیل  ایدئولوژیک و سیاست‌های انزوایی و نظامی‌گرایانه، از مذاکره جدی با جهان

خودداری کرده . دولت کره شمالی تحت رهبری خاندان کیم، سیاست “جُوچِه” (اعتماد به نفس و استقلال) را دنبال کرده و از برنامه‌های هسته‌ای خود

به عنوان ابزاری برای مقابله با فشارهای بین‌المللی استفاده کرده و می نماید.

اما نتایح عدم مذاکره برای ملت و کشور کره شمالی چه بود

اول . عدم ارتباط با جهان و عدم دریافت تکنولوژی از جهان و عقب ماندگی در همه ابعاد

دوم . تحریم‌های  بسیار سنگین اقتصادی توسط سازمان ملل و کشورهای غربی و مخصوصا آمریکا

سوم .فقر عمیق و لجام گسیخته در کل کشور و بحران‌های انسانی در داخل کشور بحران غذایی و دارویی و …..

چهارم.  افزایش تنش‌های نظامی در شبه‌جزیره کره و به طبع آن عدم ورود سرمایه‌های جهانی و عقب ماندگی در تمام سطوح و لایه های کشور

دومین کشور در لیست کشور عراق تحت ریاست صدام حسین

رئیس جمهوری صدام حسین، رهبر سابق عراق، با سیاست‌های شدیدا تهاجمی و انکار برنامه‌های هسته‌ای و شیمیایی خود، از مذاکره با جامعه

بین‌المللی شدیدا سر باز زد. در نهایت این رویکرد منجر به جنگ خلیج فارس (1990-1991) و در نهایت حمله آمریکا به عراق در سال 2003 شد و نابودی

زیر ساختهای عراق و در نهایت سقوط دولت او و اعدام صدام  حسین شد

 

نتایج  نهایی عدم مذاکره عراق

– انهدام  تمامی زیرساخت‌های کشور در جنگ طوفان صحرا کاملا نابود شد
– تحریم‌های اقتصادی که مردم عراق را به شدت تحت فشار قرار داد و نارضایتی شدید را حاصل نمود
– سقوط رژیم صدام و شروع دورانی از ناامنی و خشونت گسترده و مضاعف در کشور عراق

سومین کشو در لیست ما کشور لیبی قبل از سقوط معمر قذافی است

معمر قذافی، رهبر سابق لیبی، در دهه‌های 1980 و 1990 به دلیل حمایت از تروریسم و برنامه‌های هسته‌ای،موشکی با جهان مذاکره نکرد. این رویکرد

منجر به تحریم‌های گسترده و سنگین علیه لیبی شد.

نتایج عدم مذاکره لیبی

اول. فقر و ناامنی در داخل کشور.
دوم .در نهایت، قذافی مجبور به مذاکره شد و برنامه‌های هسته‌ای خود را متوقف کرد،پ

سوم . تغییر دیرهنگام  هرگز نتوانست از سرنگونی او در سال 2011 جلوگیری کند و در نهایت بدست انقلابیون کشته شد

 

برای اینکه این کشورها زیاد هستند و نسبت عدم مذاکره و غلظت این استراتژی معمولا اثرات یکسانی ایجاد می کند به بقیه کشورها نمی پردازم.

 

 

---

 

بخش دوم

وضعیت ایران و عدم مذاکره با جهان ازاد

بخش اول

تاریخچه تحریم‌های علیه ایران چیست؟

ایران از سال 1979، به دلیل گرفتن دستگیری کادر و کارکنان سفارت ایالات متحده، شاهد تحریم‌های شدیدی بود. این تحریم‌ها در دهه‌های بعد، به ویژه

پس از شروع برنامه هسته‌ای و موشکی ایران، به شدت تشدید شدند که شامل موارد زیر است:

اول

تحریم‌های اقتصادی

شامل محدودیت‌هایی بر صادرات نفت، دسترسی به سیستم بانکی جهانی و واردات فناوری‌های پیشرفته.
دوم

تحریم‌های سیاسی

انزوای بین‌المللی و کاهش همکاری‌های دیپلماتیک و نقش کلیدی و استراتزیک ایران کاملا از بین رفت

 

نتایج عدم مذاکره ایران با جهان چه خواهد بود

به عنوان یک پژوهشگر و محقق به شدت معتقدم که عدم مذاکره ایران با جهان به ویژه در دوران دونالد ترامپ و خروج

آمریکا از برجام (2018)، پیامدهای جدی برای کشور داشته که به شرح زیر است

اول

اقتصادی
1-کاهش درآمدهای نفتی و ارزی و ….
2-تورم بالا و کاهش قدرت خرید مردم
3- افزایش بیکاری و فقر و آسیب های اجتماعی در میان قشر ضعیف و فشار حداکثری

دوم

اجتماعی
1- نارضایتی عمومی و اعتراضات مردمی.
2- مهاجرت نخبگان و متخصصان و حتی عوام

3- نابودی بنیاد خانواده و کاهش ازدواج و پیری جامعه و ….

سوم

سیاسی
1- تشدید تنش‌ها با اسرائیل و عربستان و ……
2- کاهش نفوذ ایران در سازمان‌های بین‌المللی.

سوم

شواهد تاریخی در کلاس جهانی

تاریخ نشان می‌دهد که کشورهایی که از مذاکره با جهان خودداری کرده‌اند، به طور معمول با مشکلات جدی و حادی مواجه شده‌اند. اما در مقابل،

کشورهایی که مذاکره کرده‌اند، حتی در شرایط سخت، توانسته‌اند از بحران‌ها خارج شوند. برای مثال، ویتنام پس از جنگ، با مذاکره و بازگشایی به

جامعه جهانی، توانست اقتصاد خود را  به سرعت توسعه دهد.

نتیجه‌گیری و پیشنهادات

 

اول

نتیجه‌گیری نهایی

 

تاریخ نشان می‌دهد که انزوا و عدم مذاکره با جهان، هیچ‌گاه راه‌حلی برای مشکلات کشورها نبوده و نیست . کره شمالی، عراق و لیبی نمونه‌هایی از

این واقعیت هستند. ایران نیز در مسیر خطرناک و مشابهی قرار گرفته  و شخصا  ادامه این رویکرد می‌تواند به بحران‌های عمیق‌تری منجر شود.

 

پپیشنهادکاربردی

اول

مذاکره با جهان

باید با انعطاف‌پذیری بیشتری به مذاکره با غرب و اروپا بپردازد. این کار می‌تواند تحریم‌ها را کاهش دهد و فرصت‌های اقتصادی جدیدی

ایجاد کند.

دوم

اصلاحات داخلی

بهبود شفافیت در همه عرصه ها و FAFT ، کاهش فساد و افزایش مشارکت مردم در تصمیم‌گیری‌ها.

سوم

همکاری‌های منطقه‌ای

تقویت روابط با کشورهای همسایه و کاهش تنش‌های منطقه‌ای.

سخن آخر

سالها است در کشور و در شهرکهای صنعتی به کار مشغولم و یکی یکی واحدهای صنعتی در حال تعطیلی و ورشکستگی . نابود شدن  هستند و…..

آری جهان امروز، جهانی برگرفته از همکاری و تعامل است. کشورهایی که از این واقعیت عیان چشم پوشی  کنند چه خواسته و یا ناخواسته محکوم به

شکست خواهند بود.فکر می کنم که ملتهایی که از تاریخ و گذشتگان خود درس نگیرند محکوم به شکست خواهند بود.

به نظر می رسد تاریخ ثابت نموده که عدم مذاکره به سرعت کشورها را در تله انزوا و در نهایت تحریم گرفتار می کند. ایران می‌تواند با مذاکره هوشمندانه

و استراتژیک، نه تنها از بحران‌های فعلی خارج شود، بلکه به عنوان یک بازیگر مهم در صحنه بین‌المللی دوباره با اقتدار اسلامی بیش از همیشه ظاهر

شود.

 

مقالاتی برای مطالعات بیشتر