واکاوی تکنیک های شکست های انتخاباتی آقای محسن رضایی

واکاوی تکنیک های شکست های انتخاباتی آقای محسن رضایی

سه چیز برایِ شاد بودن حیاتی‌ است:

کاری برای انجام دادن، کسی برای دوست داشتن و امید به فردای بهتر…..

مازیار میر

به نظر می رسد که انتخابات یک فرایند تصمیم‌گیری رسمی است که طی آن مردم یا بخشی از مردم برای ادارهٔ امور عمومی خود شخص یا اشخاصی را برای مقامی رسمی به مدت

معلوم با ریختن رأی به صندوق‌های انتخاباتی برمی‌گزینند.از سدهٔ ۱۷ میلادی به این سو، برگزاری انتخابات سازوکار معمول برای تحقق دموکراسی نیابتی بوده‌است. از انتخابات ممکن

است برای اختصاص کرسی‌های موجود در قوهٔ مقننه استفاده شود. همچنین برخی کشورها سمت‌های موجود در قوای اجرایی و قضایی و دولت‌های محلی را نیز با انتخابات به

نامزدهای برگزیده

اختصاص می‌دهند. از فرایند انتخابات در بسیاری از سازمان‌های خصوصی و تجاری، از باشگاه‌ها گرفته تا انجمن‌های داوطلبانه و ابرشرکت‌ها استفاده می‌شود.

کاربرد انتخابات به عنوان ابزاری برای گزینش نمایندگان در دموکراسی‌های نیابتی امروزی با شیوه‌ای که در کهن‌الگوهای دموکراتیک مثل آتن باستان رواج داشت متفاوت است. در عهد

باستان انتخابات‌ها بیشتر نهادهایی الیگارشی گروه‌سالارانه بودند و بسیاری از سمَت‌های سیاسی توسط قرعه اختصاص می‌یافتند.

گاهی همه‌پرسی را با انتخابات اشتباه می‌گیرند در حالی که انتخابات به منظور گزینش یک یا چند نفر است. هر چند همه‌پرسی در لغت معنای انتخابات را هم دربردارد اما در عالم

سیاست تنها به جریانی گفته می‌شود که طی آن حکومت‌ها پرسش‌ها یا اصلاحیه‌های قانونی را در اختیار مردم قرار می‌دهند، تا مردم یک یا چند مورد را انتخاب کنند.

هر چه که به زمان برگزاری یازدهمین انتخابات ریاست جمهوری نزدیک تر می شویم به طور طبیعی اخبار انتخاباتی هم بیشتر و هم داغ تر می شود و البته گاه در میان این اخبار

چیزهایی شنیده می شود که خارج از عرف سیاسی است و بیشتر در سبک و سیاق اخبار العجایب هستند.

یکی از این خبرها مربوط می شود به اعلام کاندیدارتوری از سوی محسن رضایی که انگاری بعد از دو شکست متوالی در انتخابات قصد کناره گیری از این ماراتن انتخاباتی ندارد و بعد از این هم برای چندین دور دیگر هم باید انتظار حضور جدی او در عرصه رقابت انتخاباتی باشیم. آقای رضایی این بار از تهران خارج شد تا در نقطه ای دور کاندیداتوری خود را به صورت رسمی اعلام کند و این نقطه جایی نبود جز شهر دیواندره واقع در شمال استان کردستان.

رضایی بی جهت و دلیل به این شهر نرفت تا به صورت رسمی اعلام کاندیداتوری کند، برعکس، او ضمن سخنرانی خود در مسجد جامع این شهر نشان داد که به رغم درخواست دوستانش برای اعلام در تهران قصد داشته این کار را به دلیل «رویکردی» که دارد در جایی دورتر از تهران انجام دهد که معلوم شد انتخابش شهر دیواندره بوده است. این خوب است که کاندیدای ریاست جمهوری از همین ابتدای کار به مناطق دورتر از مرکز توجه داشته باشند و مرکزگریزی را نقطه شروع خود قرار دهند به خصوص این که نیم نگاهی به مناطق محروم داشته باشند. این کار نه عجیب است و نه غریب و جدای از این، چندان هم از عرف سیاسی دور نیست هر چند که بنا بر همین عرف، بهتر است کاندیدای انتخاباتی مکانی را برای اعلام رسمی کاندیداتوری انتخاب کند از مراکز اصلی هوادار او باشد و نقطه اتکایی در انتخابات باشد. چیز عجیب در این سفر حرفی است که او در همین سخنرانی گفت که مربوط به قبل از رسیدنش به دیواندره بود. او در این سفر گفت: «امام جماعت مسجد صلاح‌الدین ایوبی سنندج دیروز بعد از برگزاری نماز جماعت مغرب، قرآنی را به من هدیه کرد که امروز در مسیر سنندج به دیواندره آن را باز کردم و قرآن اجازه حضور در این انتخابات را به من دادند». او در ذکر این خاطره معلوم نکرد که در مسیر به قرآن کریم استخاره کرده یا عمل او نوعی تفأل به این کتاب مقدس بوده اما در هر صورت معلوم است که او با ذکر این خاطره قصد داشته تا به ورود رسمی خود در انتخابات نوعی وجهه دینی بدهد.

ذهن ظرفی نیست که بشه پُرش کرد

بلکه آتشی هست که باید شعله ورش کرد…

و ما باید تا ابد و هر ثانیه بر این آتش با تمام وجود بدمیم….مازیار میر

محسن رضایی اولین بار نیست که در امر خطیر انتخابات ریاست جمهوری متوسل به مفاهیم و اصول مقدس و مورد احترام مردم ایران می شود و در هر دو دوره قبل نیز این نوع عمل

از او دیده شد. اولین مورد به انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۴ می شود که در فیلم انتخاباتی مقابل مرحوم رسول ملاقی پور نشسته بود و در قالب یک گپ دوستانه و صمیمی از

حضور جدی اش در رقابت انتخاباتی می گفت. مرحوم ملاقی پور که کارگردانی این فیلم را در آن زمان به عهده داشت از او پرسید که آیا در انتخابات می مانید یا کناره گیری می کنید و

محسن رضایی با جدیت تمام و تا اندازه ای به صورت شمرده گفت: «قطعاً، شما که می دونی من چقدر به خانوم فاطمه زهرا اعتقاد دارم، به حضرت زهرا(س) قسم می خورم که به

هیچ قیمت از انتخابات کنار نمی‌روم…» البته این قسم خوردن مدت زمان طولانی دوام نیاورد و تنها ۴۸ ساعت مانده به زمان انتخابات بود که با اعلام کناره گیری از دور رقابت قسم

خود را شکست.

رضایی چهار سال بعد فرصت یافت تا با نوشتن یادداشتی به نام خاتمی و اخلاق سیاسی در سایت تابناک به قسمی کناره گیری خود را توجیه کند هر چند که حتی اشاره ای کوچک به

آن قسم نکرد. او در آن یادداشت نوشت: «البته من می‌دانم که چه کار دشواری است. در انتخابات گذشته ریاست جمهوری که من چنین تصمیمی آن هم ۴۸ ساعت پیش از رأی‌گیری

گرفتم، برایم بسیار طاقت‌فرسا بود و بعداً آن را با تصمیم‌گیری عبور از رودخانه اروند در عملیات فاو و یا والفجر ۸ مقایسه کردم». مورد دوم در همین موقع بود که محسن رضایی بیانیه

اعلام کاندیداتوری خود در انتخابات ۸۸ را با رمز یا زینب (سلام الله علیها) منتشر کرد و حتی گفته شد که هنگام امضای نهایی این بیانیه ذکر یا زینب (سلام الله علیها) را بر لب جاری

کرده بود.

اکنون و برای بار سوم، او برای اعلام کاندیداتوری به قرآن کریم متوسل شده است. این که فرد کاندید برای حضورش در انتخابات متوسل به ائمه اطهار (سلام الله علیهم) یا قرآن کریم

شود کاری عجیب و غریب نیست بلکه حتی برای فرد معتقد و مومن کاری شایسته و درست است اما اعلام رسمی آن تا چه رسد به قسم و شکستن بعدی آن نه در عرف سیاسی می

گنجد و نه سزوار چنین فردی است. شاید آقایان هاشمی رفسنجانی، سید محمد خاتمی و دیگر کاندیداهای انتخاباتی در سال های گذشته برای حضورشان در انتخابات متوسل به ائمه

اطهار (سلام الله علیهم) شده بودند اما این کار را به صورت رسمی مطرح نمی کردند تا آن که شائبه ای از بهره برداری تبلیغاتی پیش نیاید. نمی توان گفت که جناب رضایی چنین

چیزی مد نظر داشته اما بهتر است که در او یا دیگران در استفاده از مفاهیم مقدس احتیاط لازم را به جا بیاورند تا در زمره گروهی قرار نگیرند که مدام از نام امام زمان (علیه السلام) و

دیگر مفاهیم مقدس برای مقاصد سیاسی بهره برداری می کنند……

واکاوی تکنیک های شکست های انتخاباتی آقای محسن رضایی

مازیار میر