برای تشریح این وضعیت شاید باید اشاره کنم به مذاکرات نفس گیر دکتر ظریف و مذاکرات دکتر مصدق و یا مذاکرات امیرکبیر در شرایط سخت و مذاکرات یک طرفه بالا به پایین همراه با تله قدرت و … اما من نه ظریفم و نه مصذق و نه امیر کبیر من مازیارمیر هستم و در شرایط سخت و پس از یک ساعت مذاکره خسته کننده و نفس گیر الان دیگر از نفس افتاده و خسته و ناتوان تازه این در حالی است که معمولا در این مواقع یک پیراهن عثمان هم سر راه ما سبز می شود و در این راه این پیراهن عثمان را هم هی بر سر ما می کوبند و بهانه های بعدی و بدتر و بدتر اما به راستی چه باید کرد.

بهترین نحوه مقابله با چانه زنی، معطوف کردن موضوع مذاکره بر مبنای معیارهای عینی است یعنی اینکه از طرف مقابل بخواهیم ویژگی های خاص پیشنهادش را برشمرد و ارزش قیمتی هر کدام از آنها را در مقایسه با سایر گزینه های محتمل برای شما، بازگو نماید. از او بخواهید شما را با شاخص های قابل اندازه گیری قانع کند که چرا ان پیشنهاد به این قیمت می ارزد. همیشه توجه داشته باشید که مذاکره کننده توانا همانطور که بر روی منافع پافشاری دارد در برابر مواضع بسیار منعطف عمل می کند، هدف ما در مذاکره تحمیل مواضعمان نیست، بلکه تامین منافع باید مورد نظر باشد، پس مذاکره کننده حرفه ای همیشه به دنبال راه حل هایی می گردد که منافع هر دو طرف را همزمان تامین کند. به یاد می آورم درخواستی مبنی بر ارائه آموزش به یکی از سازمان ها در شهری دور داشتم، کارفرما اصرار داشت که بیش از نیمی از هزینه پیشنهادی من را نمی تواند بپذیرد، موضع او بر آیین نامه مصوبی دلالت می کرد که آن سازمان را از پرداخت رقم بیش از مقدار مشخص باز می داشت.

در نهایت پس از مذاکره مختصر مقرر شد هزینه کلاس به میزان درخواستی آنها باشد اما من برای دوره های آموزشی خود در آن شهر بتوانم از امکانات آنها استفاده نمایم. رویکرد مستمری که چند ده برابر تعامل اول، تاکنون توانسته است برایم منفعت داشته باشد.