این روزها سوراخ کردن بخش هایی از بدن و آویختن زیور آلات به

آن، یک مد عجیب و غریب دیگر است و برخی افراد بخش هایی

از زبان یا لب یا بینی و ناف و……. خود را سوراخ می کنند و نگین

یا حلقه‌هایی از آن عبور می‌دهند.

حتما شما هم دیده اید که برخی از نوجوانان بینی خود را سوراخ

می‌کنند و از آن یک حلقه یا نگین عبور می‌دهند، و یا این که لاله

گوش شان را سه سوراخ می‌کنند و از هر کدام یک گوشواره می

آویزند.

این کار که “پیرسینگ” (Piercing) نام دارد، یکی از همان

فرهنگ‌های غلط و ضد ارزشی است که از مرزها گذشته و گریبان

گیر برخی از نوجوانان کشور ما هم شده است. آمارها نشان

می‌دهد که در کشورهای غربی رواج بسیار زیادی دارد و استفاده از

این نوع زیورآلات در میان نوجوانان بسیار بسیار زیاد است.

تحقیقات اخیر پزشکان حاکی از آن است که سوراخ کردن بینی و

زبان به منظور آویختن حلقه و ساچمه به آن ها منجر به بروز شوک

های الکتریکی ۲۰ تا ۳۰ ثانیه ای در افراد و نهایتا عوارض ذهنی و

حتی کلامی و حتی خیلی خیلی بیشتر هم می شود.

آویختن حلقه به بینی، میزان حس بویایی را در افراد به شدت

کاهش می دهد و این بخش در مغز آنها از کار می افتد. سوراخ

کردن زبان برای آویختن ساچمه نیز باعث ایجاد اختلال در ادای

صحیح کلمات و حس چشایی می شود که این امر نیز مغز را به

مرور زمان دچار اختلال فیزیکی  به شدت خواهد کرد.

دندان پزشکان معتقدند که سوراخ کردن بافت‌های دهان مانند لب

و زبان می‌تواند بسیار خطرناک باشد و عوارض کوتاه مدت و بلند

مدتی را به دنبال داشته باشد. لب و به ویژه زبان، بخش بسیار

پرخون و پرتحرکی است. سوراخ کردن زبان می‌تواند موجب

خونریزی شدید شود که در بیشتر موارد نیاز به بخیه زدن برای بند

آوردن خون ریزی آن دارد. گاهی این فلزات سهوا بلعیده می‌شوند

و با انسداد راه‌های هوایی موجب مرگ نوجوانان هم می‌شوند و

همه سال تعدا زیادی بخاطر همین مسائل ساده فوت می کنند.

زبان بدن و پیرسینگ

 

در این میان شکستگی های دندان و بیماری های لثه ای از عوارض

طولانی مدت این روش غلط هستند. نتایج یک تحقیق نشان

می‌دهد که ۱۵ تا ۲۰ درصد نوجوانانی که چنین کاری را انجام می

دهند، دچار شکستگی دندان و بیماری های لثه ای می‌شوند، زیرا

فلزاتی که در این سوراخ ها استفاده می‌شوند می‌توانند به دندان‌ها

ضربه وارد کنند و موجب خراش و شکستگی دندان‌های سالم فرد

و فرسودگی پیش از موعد دندانها می شوند.

به دلیل این که بیشتر این فلزات در بخش جلویی زبان کار گذاشته

می‌شوند، با اعمال فشار دایمی ‌بر لثه‌ها و دندان‌های جلویی،‌ به

این بخش از دهان آسیب وارد می‌کنند. محققان می‌گویند این

نوجوانان ممکن است بعدها در اثر این ضربه‌ها و آسیب هایی که

به طور مداوم بر دندان‌ها و لثه‌های جلویی خود وارد کرده اند،

دچار بی دندانی شوند و دندان‌های جلویی شان لق شده و حتی

بیفتد.

زبان بدن و پیرسینگ

در یک مطالعه دندان پزشکان از نوجوانانی که از این مد غلط

پیروی کرده و فلزاتی را در لب و یا زبان خود کار گذاشته بودند،

پرسش هایی درباره روش های حفظ بهداشت دهان و دندان،‌

خطراتی که “پیرسینگ” برای آنها در پی دارد، تاریخچه پیرسینگ و

این که این کار مخصوص چه کسانی بوده است، مطرح کردند تا

 

بدانند این نوجوانان چرا این کار را انجام می‌دهند و چگونه

می‌توان آنها را راهنمایی کرد تا به سمت این فرهنگ غلط کشیده

نشوند. که متاسفانه در ایران هم به شدت در حال ترویج است

نتایج  مطالعات گسترده نشان داد که بیشتر این نوجوانان، آگاهی

درست و جسابی  از عوارضی که سوراخ کردن لب و زبان برای

سلامت دندان‌ها و لثه‌هایشان در پی دارد، و خطرات گسترده در

کمینشان نداشتند. از طرف دیگر بیشتر نوجوانانی که این کار را

انجام می‌دادند، تصور ذهنی خوبی از بدن خود نداشته و ندارند و

تصور می‌کردند با این کار جلوه بیشتر و زیباتر می‌شوند و در میان ‌

همسالانشان بیشتر جلب توجه می‌کنند.

زبان بدن و پیرسینگ

دندان پزشکان به والدین نوجوانانی که به تقلید از همسالان و یا

فیلم ها،‌ به سوراخ کردن لب و یا زبان شان اصرار دارند توصیه

می‌کنند که بهترین راه برای رهایی از عوارض بعدی این کار،

جلوگیری از انجام آن است.علاوه بر این، چون این گونه کارها در

مراکز بهداشتی – درمانی انجام نمی‌شوند، بسیار امکان دارد که

وسایل مورد استفاده، استریل و یک بار مصرف نباشند و موجب

انتقال بیماری های ویروسی خطرناکی مانند ایدز و هپاتیت شوند.

 

 

 مازیار میر مشاور و تحلیلگر