1-خشم، گرفتن انتقام اشتباه دیگران از خودمان است.
2-دانایان، هماره آماج تیر خشم و کین جاهلانند، اما همین که یکی از آنان بمیرد، مردمان به آه و ناله پردازند و به نامش پول گرد آرند تا بنایی به یادبودش بسازند و نامش را جاودانی کنند.
3-زمانی چیزهایی مرا به خشم می آورد که امروز باعث خنده ام می شوند. برای این کار پایداری لازم است تا با آن، انسان های میانه ی اهل عمل بر شاعران و هنرمندان خنده سر دهند.
4- افلاطون: بزرگ می فرماید : نیرومندترین مردم کسی است که خشم خود را نگه دارد.