جبهه پایداری و معمای «اصلح» و «صالح» چیست؟

جبهه پایداری و معمای «اصلح» و «صالح» 

جبهه پایداری از شاخه ها و گروه های اصولگرایی است که از دهه ۸۰ تا کنون سیاست ورزی اصولگرایان را از خود متاثر کرده است؛

طیفی که عملکردش در سال های اخیر روند واگرایی در میان اصولگرایان را تسریع کرد. شکل گیری جریان نواصولگرایی و فاصله

گیری بیشتر اصولگرایان معتدل از جریان اصلی را می توان حاصل کنش های سیاسی جبهه پایداری دانست.

گزاره «اصلح» بودن که در انتخابات ریاست جمهوری ۹۶، قالیباف را کنار گذاشت، هنوز هم در ادبیات جبهه پایداری برجستگی دارد.

آنها می گویند.

«باید از گزینه اصلح حمایت کنیم، حتی اگر گزینه اصلح را در میان اصلاح طلبان یافت کنیم». البته که این جمله به

معنی حمایت از اصلاح طلبان نیست و تاکیدی است بر پایداری پایداری چی ها بر گزینه اصلحی که بزرگان این جریان معرفی می

کنند. پایداری ها با همین منطق با ایده نامزد «صالح» در انتخابات مخالفند؛ نامزدی که از دید برخی دیگر از اصولگرایان هم شایسته

است و هم از پتانسیل رای آوری برخوردار است. دوگانه سازی پایداری همچنان ادامه دارد.

این بار بر سر دو واژه «انقلابی» و «غیر انقلابی» مانور می دهند.

آری از دید آنها اصولگرایان دوآتشه انقلابی هستند و اصلاح طلبان و اصولگرایان میانه رو غیر انقلابی. از این رویکرد، به نظر می رسد

پایداری ها تسویه حساب را حتی در جریان اصولگرایی هم آغاز کرده و به عنوان نمونه از منظر آنها در مورد مذاکره با غرب و برجام

می توان خلوص انقلابی بودنشان را تعیین کرد. فکر می کنم که باید در اینجا به ادبیات رهبری درباره‌ی انتخابات دقت بیشتری کنیم در همه‌ی

دوره‌های انتخابات ایشان بحث لزوم پر شور برگزار شدن انتخابات را داشته‌ و دارند.

اشاره ای کنم به جمله‌ی معروف رهبری که فرمودند:

اگر نظام را هم قبول ندارید به خاطر ایران در انتخابات شرکت کنید.

این ادبیات خاص نشانگر دیدگاه فوق العاده در مورد انتخابات است. که به یاد به ان بسیار توجه نمود و برای ان راهکارهایی تهیه و تدارک دید.

 

دکتر مازیار میر مشاور انتخاباتی