آلفرد هاوثورن هیل معروف به بنی هیل (Benny Hill)  بازیگر و کمدین انگلیسی بود. وی بیشتر به خاطر شو بنی هیل شهرت دارد.

وی از شاخص‌ترین چهره‌ها و ستاره‌های شوهای تلویزیونی در بریتانیاست. سری برنامه‌های او از سال ۱۹۶۹ تا ۱۹۸۹ ابتدا در بریتانیا و سراسر اروپا و جهان در کانالهای تلویزیونی و برنامه‌های ویدئویی پیشتاز طنز تلویزیونی و شوهای کمدی بود.

چارلی چاپلین که محبوب‌ترین شخصیت هنری دوران کودکی وی بود. بعدها تبدیل به یکی از مهم‌ترین علاقه‌مندان و تحسین کنندگان آثار کمدی خود او شد.

وی در تاریخ ۲۰ آوریل ۱۹۹۲ و در سن ۶۸ سالگی بر اثر حمله قلبی از دنیا رفت و در گورستانی در نزدیکی محل تولدش به خاک سپرده شد.

هنرمندان عموما در آثار کمدی می توانند هر زمان که لازم باشد، از تغییر زبان بدن بازیگری خود برای افزایش بُعد طنز اثر، در نگاه مخاطب استفاده کنند. این مورد یکی از قدیمی ترین انواع شوخ طبعی ها در فرهنگ انسانی است. پایین افتادن از ارتفاع، سیلی زدن، برخورد به دیوار، خندیدن به شکل اغراق آمیز، خوردن به زمین یا بوجود آوردن چهره‌ های مضحک، همه نمونه ‌هایی از استفاده از حرکات بدن بازیگری در نمایش های کمدی هستند. این سبک یک فرم پایین از کمدی به شمار نمی‌آید، چرا که بسیاری از کمدین‌ها و بازیگران به طور انحصاری بر این تکنیک تکیه دارند.

نیمکره راست:

به فرآیندهای ادارکی، تصور، تجسم، خیالپردازی، شناخت رنگ و موسیقی و هنر، شناسایی قیافه ها و اشکال و کلا برداشت، داوری و ترکیب می پردازد و ماننده قوه بینایی یک پرنده کل تصویر را می بیند و کل نگر است.

نیمکره چپ:

اختصاص به فعالیت هایی همچون ریاضیات، زبان و ترکیب عبارات کلام، منطق، حافظه، طبقه بندی ها، تحلیل و  دارد. این نیمکره به جزئیات امور توجه دارد و همانند قوه بینایی مورچه تک تک می بیند.

گاهی اوقات در کمدی‌ های موقعیت این زبان بدن بازیگری مورد استفاده قرار می‌گیرد. کمدی فیزیکی مبتنی بر حرکت بدن بوده، و کمتر از کلمات استفاده می شود. چون عمل و حرکات بدن بازیگری یکی از ابتدایی‌ترین اشکال بیان انسانی است، که بر خلاف زبان و شوخ ‌طبعی به شکل شفاهی است. حقیقتی که در مورد تماشای این آثار وجود دارد این است؛ که در مشاهده سختی ها و یا مشکلات مضحک بازیگران، تماشاچی ها لذت‌ خنده را تجربه خواهند کرد. کمدی فیزیکی اغلب به مفهوم واقعی یا خیالی بازی بستگی دارد؛ که برای تماشاچیان تمام سنین محبوب است. این نوع کمدی که در فرهنگ غربی بسیار رایج است، از دلقک های اولیه و بسیاری از شخصیت‌ های پایه در طنز شکل گرفته است.

گاهی اوقات طنز تلویزیونی با استفاده از زبان بدن بازیگری به شکل کمدی، آن را به صحنه‌ هایی خاص برای یک اثر خنده‌دار ترکیب می‌کند. معمولا، این صحنه‌ ها صرفا به شکل عادی خود تکیه نمی‌کنند، چون به طور معمول داستانی مطرح نمی شود. زمانی که مشغول به تماشای یکی از این آثار شوید، و در آن اتفاقات بامزه به سمت جدی‌تر شدن بروند، می توانید شاهد آن باشید که حس شوخ ‌طبعی با استفاده از حرکات بدن بازیگری در ورود به صحنه باعث تسکین تنش، و احساس شادی می شود. بطور مثال یک دلقک سیرک که پانچ را به پشت سر، یا یک بازیگر کمدی که باعث ایجاد یک ورود مبالغه‌آمیز به کادر می‌شود، نمونه‌هایی از کمدی هستند. که می‌توانند از زبان بدن بازیگری خود در جهت توسعه ی روند خنده، و ایجاد یک اثر فوق العاده کمدی استفاده کنند. بازیگران کمدی مشهوری که از این حالات اغراق آمیز در حرکات بدن بازیگری خود، به عنوان رسانه ای برای شخصیت سازی به کار برده اند، عبارتند از : مارتین شرت، جیم‌کری، کریس ویلیامز، رابین ویلیامز و .. که هر یک از این شخصیت ها در نوع خود می توانند، در این ژانر نمونه ی کاملی باشند.

چه چیزی باعث بوجود آمدن کمدی فیزیکی می شود؟

کمدی فیزیکی فراتر از سبک مقدماتی کمدی بوده، و از قدیمی ترین شکل های طنز است. کمدی فیزیکی زمانی اتفاق می افتد؛ که کمدین یا سازنده ی یک کاراکتر از بدن خود برای انتقال شوخی ها استفاده می کند. عمدتا بدن بهتر می تواند نسبت به کلام، باعث قهقهه ی افراد و سپس به فکر فرو رفتن آنها شود. کمدی فیزیکی تا حد زیادی مبتنی بر عمل و حرکات بدن بازیگری است. زبان بدن بازیگری یک شکل اصلی از ارتباط و بیان است. و حرکات فیزیکی استادانه با استفاده از بدن، بهترین ایده برای ایجاد شوخی و طنازی یک هنرپیشه می باشد. همچنین این حرکات و اعمال نشان‌دهنده ی میزان درد و رنج، و مشکلات اجتماعی در یک جنبه ی بامزه اثر نمایشی است؛ که طبق ایده ای روانشناسی بوجود آمده است. این ایده بطور کلی بیانگر این است که عموما انسان ها از دیدن حواس پرتی ها، و چالش های بامزه ی پیش روی دیگران لذت می برند. تمامی این صحنه ها توسط زبان بدن بازیگری به علاوه ی شناخت این موقعیت های خنده آور، به تصویر کشیده می شود.

کمدی با استفاده از زبان بدن بازیگری مهارتی است؛ که نه تنها به زمان ‌بندی، قدرت، و خلاقیت از بازیگر نیاز دارد، بلکه توانایی لازم و باورنکردنی برای وانمود کردن به درد، یا خوشی بیش از حد را هم لازم دارد. اصولا تماشا کنندگان نیز به منظور دیدن همین حرکات، این ژانر را انتخاب می کنند. کمدین ها اغلب به عنوان ابر قهرمان ها نیز شناخته می شوند. زیرا آنها باید تمامی تصویرسازی های یاد شده در بخش اول را، طوری انجام دهند که گویی “آب خوردن” است. در کنار این مورد، تمامی این حرکات بدن بازیگری باید طوری انجام شوند که گویی کاملا اتفاقی رخ داده اند. حتی اگر در برداشت هزارم اجبار به تکرار آن باشد. کمدی یک راه قدرتمند برای فریب دادن مخاطب دارد. تمامی این فریب ها نیز، به لطف زبان بدن بازیگری انجام شده، و در نهایت اثری به خروجی منتقل می شود که کلیه تمرکز ها را به سوی سازنده هدایت می نماید.

اما در کنار تمامی این موارد باید توجه داشت، که کمدی یک هنر است. و برنامه‌ریزی، آماده‌سازی، و سال‌ها مطالعه از تعاملات انسانی را در بر می‌گیرد. ابتدا باید دید که چه راه‌هایی می‌تواند بدن یک بازیگر را حرکت دهد؟ او چطور می‌تواند با تعجب مخاطبین خود را جلب کند؟ کمدی در کنار صرف زمان برای شناخت، و توسعه ی زبان بدن بازیگری ، نیازمند به خرج دادن خلاقیت های لازم توسط شخص بازیگر است. یک بازیگر با استفاده از یافتن شوخ‌ طبعی خاص خود به علاوه ی هنر بازیگری، نه تنها بر روی بامزه بودن زبان بدن بازیگری خود تسلط پیدا می‌کند، بلکه یاد می‌گیرد که، چگونه خواسته‌ های درونی شخصیت خود را پیدا کند. همچنین تمامی این موارد به وی کمک می کند، تا یک حرکت به یاد ماندنی را برای مخاطبین خود ایجاد کند. این مسئله دلیل آن است که یک اثر هنری کمدی می تواند تا سالهای سال دلنشین بوده، و حتی حرکات خاص آن در ذهن عمده ی مخاطبین ماندگار شود.