تحلیل زبان بدن آئینه سیاه

این فیلم، در بیستم نوامبر ۲۰۱۲ این سریال جایزه بهترین سریال کوتاه تلویزیونی در جشنواره بین‌المللی امیز را  به سادگی از آن خود کرد اقای چارلی بروکر کارگردان این سریال حیرت انگیز و تاثیرگذار در مورد عنوان این سریال به روزنامه معروف  گاردین گفت:

به راستی  اگر تکنولوژی مثل یک مخدر است و انسان را نئشه می کند پس، دقیقاً اثرات جانبی این ماده مخدر را می دانی؟ و چیست؟

این فضا ی خالی بین لذت و ناآرامی جایی است که آینه سیاه، سریال درامای جدید ما، دقیقا محلی است که  روی آن در حال کار هستیم ( سریال آینه سیاه ) عنوان همان هست که شما روی هر دیوار، هر میز، کف هر دست، صفحه نمایش سرد و براق تلویزیون، مونیتور، و گوشیهای هوشمند می بینید یا شاید هم دیده باشید.

نظر شما چیست؟ آیا شما قسمت‌های قبلی‌ این سریال بسیار عجیب را دیده‌اید؟ اگر پاسخ شما منفی‌ است، پیشنهاد می‌کنیم سریعا دو فصل اول این سریال تحسین شده را تماشا کنید. اما تحلیل زبان بدن آئینه سیاه…

سیر پیشرفت های تکنولوژیک قرار است انسان را به کجا رهنمون کنند؟ سازندگان سریال «آینه سیاه» پاسخ تلخ و تراژیکی به این سوال می دهند. سریال «آینه سیاه» داستان های مجزا و متفاوتی را روایت می کند که نسخ تسبیح آنها نقد تکنولوژی و آفت های آن است. شبکه های اجتماعی، برنامه های تلویزیونی، موبایل هایی که هر روز پیشرفته تر می شوند و حریم خصوصی که دیگر مفهومی ندارد جانمایه سریال «آینه سیاه» است. این سریال بهترین سریال برای آموزش تکنیکها و شناسایی زبان بدن است .حالتهای چشمها و نگاه ها و همچنین حالت بیان افراد دستها از مدلهای بینهایت زیبایی است که افراد می توانند به آن پی ببرند.

این سریال زاویه دید کاملا و به نوعی انتقادی و در عین حال اجتماعی داشته و دقیقا این پیام را به مخاطب خود منتقل می کند  که اغلب ابزارهای ارتباطی نوین پشت ظاهر فریبند شان، اهداف دیگری را هم دنبال می کنند(هیچ چیز آنگونه که به نظر می رسد نیست) اهدافی که قرار است تامین کننده منافع کمپانی ها و شرکت های بزرگ باشد. در این میان سهم مردم توهمی است که می تواند ابعاد بینهایت دردناک و خطرناکی را با خود بهمراه داشته باشد.

در جهانی که همه چیز به اشتراک گذاشته می شود و اصالت مفهوم بیگانه ای است و هیچ هدف و آرمانی نمایی جز میل بیمارگونه که بیشتر شبیه یک خودشیفتگی مزمن و سرگرم شدن وجود ندارد. آری پشت هر بازی پر هیجانی هم سر مردم را گرم کرده کلی منافع اقتصادی خوابیده که با نقشه هایی پیچیده جیب سرمایه دارها را پر می کند و جیب مردم را خالی …

چارلی بروکر ژورنالیست چپگرایی که روزگاری با نوشته های تأثیرگذارش در گاردین جنجال می آفرید به عنوان آدم اصلی و محوری سریال «آینه سیاه» معتقد به تاثیر مخرب تکنولوژی بر زندگی انسان معاصر است. از دید بروکر در جهانی که همه چیز آنلاین و دیجیتال شده انسان ها به معتادانی تبدیل شده اند که بدون اینترنت نمی توانند دوام بیاورند. این اعتیاد طبیعی است که سوداگرانی هم داشته باشد و از دید او، سرمایه داری مدرن، مافیای پشت پرده این میل مبهم هجوم به دستاوردهای تکنولوژیک است.

آینه سیاه سریالی بسیار خوش نقشه است که  فاقد داستان های به هم پیوسته است و بن مایه سیاسی ـ اجتماعی و جهت گیری مشخص و آشکاری را هم دنبال می کند. سریالی که توسط شبکه چهار تلویزیون انگلستان تولید شده می شود گفت هیچ مجموعه ای در سال های اخیر به اندازه «آینه سیاه» موضع ضد سرمایه داری ندارد و نسبت به زندگی در دهکده جهانی هشدار نمی دهد.شاید برای فهم بهتر این مطالب و سیر آنها لطفا رجوع شود به کتاب زبان بدن ایرانی نوشته مرد زبان بدن ایران .

سریال کوتاه «آینه سیاه» فکر می کنم ایده آل ترین پیشنهادی است که می شود برای این آخر هفته به آن اندیشید. برای ما ایرانی ها که دیدن سریال های خارجی را به روش خاص خودمان تجربه می کنیم تجربه کاملا متفاوتی است
سال ۲۰۱۱ سه قسمت از این سریال پخش شد و همه را غافل  گیر کرد. دو سال بعد از ۲۰۱۳ دوباره غافل گیر تر و روزهای پایانی ۲۰۱۴ قسمت هفتم پخش شد و غافل گیری را به حد اعلای خود رساند. قدرت خالق آن یعنی چارلی بروکر (Brooker Charlie)  که یکی از ستون نویس های مشهور روزنامه گاردین است، در نوشتن فیلمنامه این سریال ستودنی است. (قسمت سوم را البته جس آرمسترانگ نوشته است.) با تصویر کردن دنیای مملو از فساد و تباهی که همه چیز آن توسط شبکه عظیم فناوری اطلاعات اداره می شود.
ایده ای قدیمی هست که روزگاری هوش مصنوعی یا ابرکامپیوترها بر بشر حکمرانی خواهند کرد و بسیار فیلم ها و داستان ها از این ایده الهام گرفته اند. آینه سیاه اما ایده کاملا متفاوتی را پیش روی بازیگر میگستراند.

آری آدمی هم چنان حکمران است و فناوری هم چنان ابزار دست او برای زندگی بهتر و لذت بیشتر است. اگر امروز شبکه های اجتماعی، اینترنت و اسمارت فون ها ثانیه به ثانیه در زندگی ما حضور دارند و موجبات تفریحات ما را فراهم می آورند و اگر این روند ادامه پیدا کند و این ابزارها قدرتمندتر شوند و همه جوانب زندگی ما را دربر  گیرند، چگونه دنیایی خواهدشد؟ برای دیدن ابعاد تاریک و وحشتناک این تصور، «آینه سیاه» را ببینید.
«آینه سیاه» استعاره از صفحه سیاه مانیتور است؛ تلویزیون، صفحه نمایش گر کامپیوتر و مانیتور موبایل، صفحه ای تاریک و خاموش که جلوی رویمان قرار می دهیم و به گفته چارلی بروکر با زدن یک دکمه شروع به دیدن ابعاد سیاه و تاریک زندگی مدرنمان می کنیم.
کسانی که طبیعتا از پیشرفت دنیای کامپیوتر، اینترنت و موبایل راضی و خوشحال هستند، هم چنین آن هایی که شدیدا نسبت به این پیشرفت لحظه به لحظه نگران و مشکوک هستند، همین طور همه آن هایی که اساسا این چیزها برایشان خیالی نیست و دنیا را با همین چیزهایش دوست دارند، همه و همه از دیدن سریال «آینه سیاه» (Mirror Black) لذت خواهند برد.
افرادی ناشناس شاهزاده انگلستان را گروگان می گیرند و فیلمی از او را که حاوی درخواست گروگان گیران است، در یوتیوب، منتشر می کنند. نخست وزیر انگلستان باید برای نجات جان شاهزاده یک عمل ناشایست را انجام دهد و این عمل به صورت زنده در تلویزیون پخش شود. چنین ایده ای برای نوشتن فیلمنامه چندان بکر نیست، اما نگاه چارلی بروکر از زاویه دیگری است که شروع خوبی برای «آینه سیاه» محسوب می شود. در یک سوم نخست این اپیزود چند چیز به شکلی سرسام آور حضور دارند و زندگی مردم مستقیما متاثر از آن هاست. تلویزیون، تلفن و اینترنت. در چند سکانس عالی، آدم ها همه در حال گفت و گو با تلفن در هم می لولند.

سیاستمدارها به دنبال راه حل و یافتن روش های مقابله، خبرنگارها در به دست آوردن سوژه های دست نخوره برای جذاب تر شدن روایت شان، مردم در مصرف کردن خوراک های رسانه ای و بحث و جدل و تفریح!
دو راهی اخلاقی نخست وزیر، یک موقعیت پارادوکسیکال است. اگر اصول اخلاقی را رعایت کند و خواسته های گروگان گیران را نادیده بگیرد، شاهزاده کشته خواهدشد و از نظر مردم متهم به بی اخلاقی می شود! نکته مهم پارادوکس این است که موقعیت نه برای نخست وزیر، بلکه برای مردم طرح شده است.
مردمی که همه اطلاعات خود را از رسانه ها دریافت می کنند، به شیوه ای که رسانه ها به آن ها می آموزند فکر می کنند و در آخر، هر آن نتیجه ای را که رسانه ها می گیرند، می پذیرند! مصرف کنندگان صرفِ تکنولوژی، دانش، اطلاعات، روش ها و… همه چیز فقط مصرف می شود و هیچ چیز تولید نمی شود. تنها چیزی که تولید می شود، یک اثر هنری است؛ آن چه گروگان گیر می آفریند؛ یعنی موقعیت دوراهیِ اخلاق.

قوی ترین و بکرترین اپیزود سریال «آینه سیاه» داستان انسان هایی است که تبدیل به ابزار تولید انرژی و محکومین به مصرف کردن هستند. تلویزیون (رسانه) آن ها را محکوم کرده است، به گونه ای که همه چیز در اطراف آن ها حتی دیوارهای اتاق خوابشان مانیتور است. اما بالاخره یک قهرمان علیه این حاکمیت عظیم تلویزیونی می شورد و خالقان «آینه سیاه» عاقبت پیچیده ای را برای او متصور می شوند.

اپیزود «۱۵ میلیون امتیاز» پس از شروع غافل گیرکننده «سرود ملی» یک اوج گیری هنری هم در زمینه خلاقیت تکنیکی سینمایی و هم در زمینه متن است. استفاده از تمامی نقاط برجسته روایی در یک عمل قهرمانانه و هم چنین شخصیت پردازی اسطوره ای «قهرمان/ ضدقهرمان» و تمهیدات شیطانی و ابزارهای ابلیس بزرگ که قهرمان علیه او به پا خواهد خاست، در وهله اول به عنوان ماتریال تولید یک فیلم کوتاه ۶۰ دقیقه ای و براساس الگوهای شناخته شده انتخاب شده اند.
اما هنرمندی تولیدکنندگان آن جایی است که مواد اولیه تکراری را به گونه دیگری بر الگوهای شناخته شده قرار می دهند و یک ضدالگوی ضدقهرمانی می آفرینند که در روایتی ضدرسانه ای در تلاشی نافرجام بر ضد همه آرمان هایش شورش می کند و هر روز این شورش را تکرار و بر «آینه سیاه» مانتیور تلویزیون به همه ما نشان می دهد.
از هر خاطره ای که ثبت کنید، بعدا علیه شما استفاده می شود در اپیزود «کل تاریخچه تو» دستگاهی در مغز هر انسانی کار گذاشته می شود و تمامی خاطرات انسان ها را در حافظه ای الکترونیکی ثبت می کند. وجود خاطرات موجب درگیری میان یک زن و شوهر می شود و حساسیت های آزاردهنده ای را بر می انگیزد.