زبان بدن قسمت ششم این مقاله در ادامه مطلب زبان بدن قسمت پنجم می باشد: کسانی که از ریزش مو، کم پشتی یا طاسی سر رنج می‌برند همواره هنگام عصبانیت یا مردد بودن، ناخودآگاه به نوازش سر روی می‌آورند، یا با عصبانت دست به سر خود می‌کشند به گونه‌ای که حرکت دست از پیشانی شروع‌شده به سمت […]
زبان بدن قسمت ششم
این مقاله در ادامه مطلب زبان بدن قسمت پنجم می باشد:
![\"](\"https://www.mazyarmir.com/wp-content/uploads/2017/11/D984D8BAD8A9-D8A7D984D8ACD8B3D8AF-D8B7D8B1D98AD982D8A9-D8A7D984D985D8B4D98A.jpg\")
کسانی که از ریزش مو، کم پشتی یا طاسی سر رنج می‌برند همواره هنگام عصبانیت یا مردد بودن، ناخودآگاه به نوازش سر روی می‌آورند، یا با عصبانت دست به سر خود می‌کشند به گونه‌ای که حرکت دست از پیشانی شروع‌شده به سمت عقب می رود یا به میان موها دست فرو می‌برند. (نوازش ریش، مالش چشم‌ها، گاز گرفتن لب‌ها، مالیدن گردن یا پشت گردن، لمس نرمه‌ی گوش یا کشیدن انگشتان از این دسته‌اند که در اصطلاح به آن‌ها «خود لمسی» می‌گویند. اگر عمل تماس با دست دیگری باشد به آن «دگر لمسی» می‌گویند.
زبان بدن قسمت ششم
دلیل اصلی این است که پوشاندن یا پنهان کردن آن قسمت از بدن که بیشتر از سایر قسمت‌ها اسباب ناراحتی را فراهم می‌کند تا اندازه‌ای اطمینان ما را دو چندان می‌سازد.
در بیشتر موارد دهان هدف خود لمسی قرار می‌گیرد. به خاطر گرفتاری‌های ناشی از دستپاچگی و حرفی را نگفتن، مانند یک بچه که جلوی دهن خود را می‌گیرد.
اگر دست کسی هنگام صحبت کردن اطراف دهانش بگردد نشانگر آن است که نگران اوضاع خود است و با دقت از کلمات مواظبت می‌کند، شاید تداعی گر بی‌اعتمادی به فرد مقابل است.
در خود لمسی اهداف دیگری نیز دنبال می‌شوند. وقتی که انسان‌ها در موقعیت‌های ناراحت کننده‌ای قرار می‌گیرند، ماساژ دادن یک ناحیه از بدن می‌تواند بسیار ایجاد آرامش کند. پسر بچه‌های کوچک وقتی در زیر بار فشار روانی قرار می‌گیرند معمولاً آلت تناسلی خود را می‌گیرند. در بزرگ‌سالان این عمل جای خود را به مالیدن اطراف دهن می‌دهد، زیرا در این ناحیه رشته‌های عصبی بسیاری وجود دارد. آنان اغلب لب خود را می‌مکند، با آن صدا تولید می‌کنند یا آن را می جوند؛ حتی گاهی بعضی اشیاء مانند مداد یا انگشتان خود را در میان آن قرار می‌دهند.
![\"](\"https://www.mazyarmir.com/wp-content/uploads/2017/11/00551b0.jpg\")
زبان بدن قسمت ششم
مالش و نوازش موی سر از حرکات اندامی است که می‌توان برای سرپوش گذاشتن عمدی بر یک ویژگی ناخوشایند و یا به عنوان یک آرامش‌بخش از آن استفاده‌ی زیادی کرد.
برای نمونه، یک مدیر در هنگام درماندگی، با نوازش پیشانی خود تلاش می‌کند دلجویی مادر خود را در هنگام طفولیت که او را نوازش می داده، تداعی کند.
مطالعات نشان می‌دهد که مردم شهرنشین بیشتر از روستاییان از خودنوازی استفاده می‌کنند. استفاده‌ی زنان از تطبیق کننده‌های نوازش مو سه برابر مردان است. از طرف دیگر مردان بیشتر از زنان شقیقه‌ی خود را لمس نموده یا دست خود را روی آن می‌گذارند.
Views: 6
نظرات