سخنرانی با تکنیکهای زبان بدن قسمت اول

زبان بدن یا زبان بی زبانی به کلیه رفتارها و ژستها اطلاق می گردد که زبان در آن وجود ندارد اما خود ژستها و حالتهای رفتاری را شامل می گرددد اما برخی هم روانشناسی زبان (psycholinguistics ) را نام شاخه علمی‌نسبتا جدیدی می گویند که از محل تلاقی زبانشناسی و روانشناسی بوجود آمده و با دسته بندی رفتارهای پرتکرار مورد آموزش بررسی و تحقیق و مطالعه قرار می گیرد.

موضوع این علم مطالعه جنبه‌های ذهنی زبان، یا به بیان دیگر، رابطه ذهن و زبان است. پیشرفت عصب- روانشناسی (نور و پسیوکولوژی) هنوز به آنجا نرسیده است که ما را از کاربرد واژه «ذهن» بی‌‌نیاز کند. هنوز راه درازی در پیش است تا ما به همه اسراری که در مغز و تفکرات مان نهفته است، پی‌ببریم در سخنرانی و آئین سخنرانی و در اصول و فنون مذاکره و مهارتهای گفتگو  و…..معمولا به شدت به  مباحث علم زبان بدن میپردازیم. متاسفانه صفحات اول گوگل پر شده از افرادی که بویی از سخنرانی نبرده و تاکنون یک سخنرانی سیاسی و علمی و… نداشته و اصلا نه به درستی تکنیک را شناخته اند و نه تاکنیک را و هرگز پیش استادی درسهای حرفه ای آئین سخنرانی را فرا نگرفته و فقط به حفظ کردن مطالب و سپس انتقال آن به نسل جوان اکتفا نموده اند. به همین خاطر و برای انتقال درسهای استاد بزرگوارم عطاء الله کاملی مرتضی احمدی و یا مهران دوستی و….. دست به نگارش سلسله مقالاتی با عنوان سخنرانی با تکنیکهای زبان بدن

انسانها برای اینکه بتوانیم  راحت‌تر ارتباط برقرار کنند، باید زبان بدن یا body language  را یاد بگیریند. متخصصان علم ارتباطی به شدت معتقد هستند که سهم زیادی از ارتباط و حتی نیمی از تکنیکها و رفتارهای ارتباطی به دوش زبان بدن و یا زبان رفتاری انسانها است البته پروفسور آلن پیز معتقد است که تنها ۷درصد از پیام‌های ما از طریق واژه‌ها منتقل می‌شود و ۳۳درصد آن از طریق لحن و تن صدا و ۶۰درصد هم از طریق زبان بدن انتقال می‌یابد که البته بعدها غلط بودن این بخش بندی به اثبات رسید و پروفسور آلبرت محرابیان استاد بازنشسته UCLA  به این مسئله نیز اعتراف نموده است و این درصدها را در محیطی خاص و در یک آزمایش محدود درست دانسته و در مابقی موارد چنین فرضیه ایی مردود است.

طی سالهای گذشته با شیوه آموزش سخنرانی به روش آنتونی رابینز ما توانستیم تعداد زیادی از مدیران و رجل سیاسی را تبدیل به یک سخنران حرفه ای تبدیل کنیم و فرمول آن طول مدت زمان و همچنین  دقت و تمرکز، رموز عملکرد عالی  در سخنرانی است لطفا به این جملات قبل بسیار توجه فرمائید.

زبان بدن ما بازتاب احساسات ما در دایره رفتاری است به عبارت دیگر بیشتر افراد وقتی که اعتماد به نفس پایینی دارند، شانه‌هایشان و صدایشان کمی می‌لرزد یا وقتی که افراد از ارتباط چشمی سرباز می زنند و یا نگاه رو به پایین دارند و یا مثلا وقتی خانمها با انگشتر خود بازی می کنند شما می توانید برداشتهای متفاوتی داشته باشید . البته باید توجه کنید که با تغییر در ریز جزئیات یک رفتار تفسیر های ما کاملا تغییر می کند و این دایره تغییرات انقدر گسترده است که همه چیز و همه کس را به چالش می کشد مثلا اگر خانمی انگشتر ازدواج خود را به چرخاند موید این نکته است که او در استرس ترس بیقراری و…. به سر میبرد اما اگر انگشتر را در انگشت خود بالا و پایین کند شاید نوعی نشان از عدم تمرکز ناراحتی غم و مشکلات خانوادگی و مشکلات زناشویی و جنسی و…. باشد  در کل تمام این پیام‌ها احساس ما را نسبت به طرف مقابل به وضوح نشان می‌دهد. اگر این رفتارها را و پیامها را به شکلی آموزش دیده ارتقاء دهیم و در کل سازمان دهی کنیم میتوانیم اطمینان بیشتری داشته باشیم که هر مرد و زنی را تحت تاثیر قرار داده و مجاب کنیم و مخصوصا به طرف مقابل نشان دهیم که اولا صداقت داشته اعتماد بنفس قدرت و علم خود را به رخ بکشیم.

آری تمامی این نکات مثبت و خوب و یا منفی در هر ثانیه در حال مخابره از بدن و تن ما به سوی مقابل است و همین تغییر وضعیت بدنی، به تنهایی می‌تواند نگرش منفی را القائ نموده و حس بد را تشدید نماید و بلعکس را از شما دور کند. سپس طوری رفتار کنید که به وضوح نشان دهد آماده برقراری ارتباط با دیگران هستید. لبخند بزنید؛ این ظاهر مطمئن به‌خود، به شما اطمینان بیشتری می‌دهد.

زبان بدن در برخورد اول و در سخنرانی

بینندگان و شنوندگان سخنرانیهای ما معمولا در اولین برخورد و در اولین نگاه و در اولین بیان واژه از زبان بدنما به بسیاری از رمز و رموز ما پی می برند و تاثیرگذارترین رفتارهای ما با زبان بدن خود نمایی می کنند. آری به‌طور کلی اقداماتی که در ثانیه های اول برخورد، به‌شدت باعث جاذبه و دافعه خواهد بود توی ذوق می‌زند و این رفتارها عبارتند از: مدل نگاه کردن مربعی مثلثی و یا مستطیلی و یا خیره انواع چرخشها و انواع ژستها و یا خاراندن سر، جویدن عصبی گوشه لب‌ها، دوری از تماس چشمی، قوز کردن یا بی‌انعطاف ایستادن و… . در نخستین برخورد، اگر فرد لبخند بزند و متبسم باشد و به اصطلاح گشاده رویی را پیشه خود نماید بیشتر افراد را جذب سخنرانی خود می نماید ما در این مقاله به تکنیکهای سخنرانی نخواهیم پرداخت و بیشتر به زبان بدن نگاهی گذرا خواهیم داشت.

افرادی که حالت استایل بدنی خشن خشک و بی روحی دارند و یا نگاه نافذ و خوبی ندارند معمولا مخاطب را نا امید می کنند.آدمها معمولا  و به صورت کلی از سخنرانانی استقبال می‌کنند که پر انرژی و گشاده‌رو بوده و بالبخند، ملیح سخن می گویند البته نباید لبخند سیاستمدارانه را با این رفتار و یا پوز خند زدن اشتباه گرفت که این دو  و هر دو غلط است و دافع انسانها و مستمعین است و بار به شدت منفی با خود دارد. معمولا لبخند به دیگران می‌گوید در آن لحظه خاص شما رضایت از دیگران داشته و شاید بسیار خوشحال بوده و در سالن سخنرانی مستمعین را تحسین و تائید می نمایید.

وقتی در حال سخنرانی به افراد لبخند می‌زنید، نورون‌‌های منعکس‌کننده او از هم باز و شاد می‌شوند و متقابلا لبخندی را به نمایش می‌گذارد و آگاهانه یا ناآگاهانه احساس می‌کند روی شما تأثیر خوشایندی گذاشته‌ است. لبخند نزدن، افراد را خنثی و بی‌تفاوت نشان می‌دهد. توجه به این نکته نیز مهم است که لبخند زمانی واقعی برداشت می‌شود که چشم‌ها و تمامی عضلات نیم تنه پایین و بالای چهره هماهنگ کاملا بخندد. در ضمن مهم‌ترین جنبه لبخند در تأثیرگذاری اولیه، رنگ و حالت باز و بسته بودن دندان‌ها است. در دنیای امروز داشتن دندان‌های زرد، رنگ بوی مرده‌ به شخص داده امتیاز شمارا نزد بیننده و شنونده سخنرانی شما را به شدت کاهش داده و قدرت شما را از بین میبرد.

البته بسیار واضح است کهوضع ظاهر شما نیز در تأثیرات اولیه نقش تعیین کننده‌ای دارد. در واقع وضع ظاهرتان، نخستین اطلاعاتی است که دیگران از شما می‌گیرند. وقتی لباس آراسته و تمیز بپوشید این پیام را منتقل می‌کنید که از اعتماد به نفس فراوانی برخوردارید و به دنیای پیرامونتان بها می‌دهید. برای خوب به‌نظر رسیدن لزوما نباید زیبا و خوش‌چهره باشید. البته، زیبا بودن چیز بدی نیست اما داشتن اطمینان خاطر و اعتماد به نفس مهم‌تر است. اگر خوب، خوشایند و مورد اعتماد به‌نظر برسید، ارتباط را جذب می‌کنید و طرف مقابل را در موقعیت آرامی قرار می‌دهید. متخصصان بر این عقیده‌اند که تأثیرگذاری اولیه با برنامه‌نویسی ذهن ما برای ارزیابی و طبقه‌بندی‌کردن در رابطه است.

یادگیری زبان بدن
درس اول: حریم‌ها

طرف مقابل شما چقدر از شما فاصله دارد؟ نه منظور ما معنای شاعرانه فاصله نیست؛ منظورمان دقیقا همان چیزی است که با سانتی‌متر و متر قابل اندازه‌گیری است. نخستین چیزی که در زبان بدن باید آموخت، تحلیل همین فاصله‌هاست که به آن «حــــریم» می‌گویند:

۱- حریم صمیمی (خصوصی)

یک دایره به شعاع ۱۵ سانتی‌متر و یکی دیگر به شعاع نیم متر دور بدن خودتان بکشید؛ محیط پیراشکی شکلی می‌سازد که حریم خصوصی شماست. معمولا برای بیشتر آدم‌های دنیا این پیراشکی، منطقه ممنوعه حساب می‌شود. غیر از والدین، همسر، دوستان صمیمی و البته کودکانی که هنوز عقلشان به حریم خصوصی قد نمی‌دهد، کسی نمی‌تواند به این دایره با شعاع نیم متر وارد شود؛ یعنی اگر کسی وارد شد، بدانید که معنای خاصی می‌دهد. این آدم یا می‌خواهد صمیمی شود یا می‌خواهد شما را به قتل برساند(!)

۲ـ حریم شخصی

به دایره‌ای که از شعاع نیم متر تا شعاع یک متر دور و بر شما را تشکیل می‌دهد، می‌گویند حریم شخصی و همکاران، خویشاوندان و همکلاسی‌ها معمولا این حریم را رعایت می‌کنند.

۳ – حریم اجتماعی

یک دایره است که از یک متر تا ۵/۳ متر اطراف ما را فرا گرفته است. این حریم ویژه غریبه‌هاست و هر کسی می‌تواند در آن رفت‌وآمد کند. معمولا ما با فروشنده‌ها، تعمیرکارها و افرادی که دارند از خیابان رد می‌شوند، این فاصله را حفظ می‌کنیم.

۴ – حریم عمومی

حریم عمومی – دقیقا برخلاف حریم خصوصی – بسیار وسیع است. می‌گویند از ۶ متر گرفته تا هر چه بشود این خط ۶ متری را در کره زمین ادامه داد، حریم عمومی حساب می‌شود. وقتی می‌خواهیم بگوییم که ما به یک گروه مثلا معترض ربطی نداریم و فقط تماشاچی هستیم، این فاصله را رعایت می‌کنیم.

درس دوم: حرکات چهره

یکی از سینماگرها می‌گوید: «چهره آدمی سرزمینی است که می‌توان روزها در آن سیر و سیاحت کرد.»

۱ – چشم ها

بیش از حد پلک‌زدن می‌تواند نشانه اضطراب باشد. پلک نزدن هم می‌تواند نشانه ترس باشد. چشم‌ها موقع خندیدن حالت خاص خودشان را دارند و البته موقع اندوه هم به همین ترتیب.

۲ – چهره درنمای کلی

یک پیشانی پر چین با ابروهای رو به پایین می‌تواند نشانه اندوه یک آدم باشد. چهره درهم کشیده هم یا نشان‌دهنده اضطراب است یا نشانه خشم. رنگ سرخ صورت، به نسبت موقعیت یا نشان‌دهنده خشم است یا نشانی از شرم. صورت زرد هم که ترس را نشان می‌دهد البته احتمالات پزشکی را هم در نظر بگیرید!

وقتی از چیزی هیجان‌زده می‌شویم، ناخودآگاه لب‌هایمان را به هم فشار می‌دهیم یا آنها را گاز می‌گیریم. اما اگر دیدید که یک نفر با لب‌هایش خیلی دارد بازی می‌کند، احتمالا می‌خواهد حرفی بزند اما نمی‌تواند یا دارد دل دل می‌کند. لب‌ها که بالاتر و پایین‌تر از حد معمول باشند، به نسبت حالتشان یا نشان از تعجب دارند یا خنده…..

هیچ چیز هیچکس و هیچ رفتاری آنگونه که به نظر می رسد نیست.