تکنیکها و تاکتیکهای انتخاباتی دوره هفتم اتاق بازرگانی
مروری بر شگردهای انتخاباتی دوره هفتم اتاق
از سیدیهای افشاگرانه…. تا کرایه کردن هتل و حتی مخصوصا جای پارک
انتخابات اتاقهای بازرگانی در کشور هر چهار سال یکبار برگزار میشود و با آن که ابعاد کوچکی دارد اما از جنجالهای بسیاری برخوردار است. جابهجایی نفرات هیات نمایندگان در
هر دوره خیلی چشمگیر نیست و شاید کمتر پیش بیاید که شاهد ورود تعداد کثیری از چهرههای جدیدتر به صحنه پر سر و صدای هیات نمایندگان باشیم. شاید دور از اغراق نباشد که بگوییم
از بین تمام اتاقهای بازرگانی در کشور، اتاق تهران قطب جنجالها است که البته ثروت زیاد این اتاق بازرگانی و تاثیرگذاری بیشتر آن به نسبت سایر اتاقها در اقتصاد عاملی بر اهمیت این
اتاق بازرگانی شدهاست. بدیهی است که ورود به هیات نمایندگان اتاق بازرگانی تهران وسوسه برانگیز است، هرچند به اعتقاد جمع کثیری از نمایندگان بخش خصوصی در دورههای قبلی،
اتاق بازرگانی جای آن دسته از فعالان اقتصادی است که انجام فعالیتهای اجتماعی را بسیار دوست دارند. اما به خصوص در انتخابات دوره هفتم اتاق بازرگانی شگردهایی برای کسب آرا به
چشم خورد که مرور آنها خالی از لطف نیست. این شگردهای انتخاباتی را می توان به دو مرحله فعالیتهای انتخاباتی پیش از ثبتنام و ترفندهای دوره انتخابات تقسیم کرد. به گزارش
اقتصادنیوز، در دوره هفتم انتخابات اتاق بازرگانی بر اساس آمارهای ارائه شده از سوی اتاق بازرگانی تهران شاهد افزایش آمار تمدید و عضویت کارت بازرگانی به نحو چشمگیری بودیم.
همچنین اجیر کردن بسیاری از دارندگان کارت بازرگانی از جمله شگردهایی بود که در آن زمان از سوی برخی از برخی از متقاضیان ورود به هیات نمایندگان انجام شد. شاید مصوبه هیات
نظارت بر انتخابات اتاق در این دوره از انتخابات اتاق بازرگانی به همین دلیل بود که بر اساس آن سابقه کارت عضویت یا بازرگانی شرکتکنندگان در انتخابات در اتاق بازرگانی تا تاریخ ۱۸
اسفندماه امسال حتماً بیش از یک سال باشد. اما ترفندهای انتخاباتی در دوره تبلیغات متنوع تر بود. در آن زمان از انواع افشاگریها گرفته تا کرایه ساختمان و هتل و ابنیه و توزیع غذا و خرید
آرا به وفور به به چشم می خورد. افشای اسناد و مدارکی که بعضا واقعی و غیرواقعی بود به کرات به چشم می خورد. سیدی های افشاگرانه دست به دست می چرخید و بازار تهمت ها
داغ! از جمله معروف ترین افشاگری ها می توان به لو رفتن نامه یکی از نامزدهای سرشناس به یک چهره دولتی اثر گذار و قاچاق سوخت از سوی یکی از اعضا هیات نمایندگان اشاره کرد
که اولی واقعی بود ولی کذب بودن دومی بر ملا شد. هزینههای تبلیغاتی هم که سر به فلک گذاشته بود. گفته می شود یکی از اعضا در آن سالها در حدود ۷۰۰ میلیون تومان هزینه تبلیغات
کرده بود. این هزینهها شامل اجیر کردن مشاور رسانهای، هدیه دادن به خبرنگاران، راه اندازی سایت و سامانه های پیامکی و غیره بود. اما آدمهای اجرایی هم کم هزینه بردار نبود. گرداندن
ستادهای انتخاباتی، تبلیغات میدانی، توزیع پلاکاردها و حتی استخدام محافظ و بادیگارد قطعا خرج زیادی برای کاندیداها داشته است. روز انتخابات اما تیر آخر خلاص میشد. به یکی دو نفر
هم ختم نمیشد؛ اکثریت برای شرکتکنندگان در انتخابات ساختمان و هتل و ابنیه و حتی جای پارک ماشین کرایه کرده بودند. هتلهای اطراف محل برگزاری انتخابات، جای پارک ماشینهای
دور و اطراف، ساختمان های کناری و حتی ماشین و مینی بوس و اتوبوس همه از قبل به اجاره رفته بود. انگار هر کس خدمات بهتری ارائه می کرد، رای بیشتری داشت. رای دهنگانی که
برای رای دادن به حوزه انتخاباتی می آمدند از خدمات بالایی برخوردار بودند. یکی از آنها توزیع غذا بود. با میوه و ساندیس و ساندویچ و چای و قهوه هم از رای دهندگان پذیرایی میشد. گفته
می شود یکی از کاندیداها ابتدا رای دهندگان را به یکی از هتلهای اطراف محل حوزه انتخاباتی می برده و پس از پذیرایی مفصل آنها را راهی محل اخذ آرا می کرده است. تا زمان برگزاری
انتخابات دوره هشتم اتاق بازرگانی حدود ۲۵ روز دیگر باقی است. حجم تبلیغات رو به افزایش است؛ باید دید در روزهای باقی مانده تا انتخابات در این دوره متقاضیان ورود به صحنه اتاق
بازرگانی این بار از چه روشهایی برای کسب آرا در انتخابات استفاده می کنند؟